Çocuklar yeni giysiye bile ulaşamıyor
Maddi yetersizliği nedeniyle 15 yaş ve altı çocukların yüzde 9,2’si yeni giysilere sahip olamıyor; 234 çocuktan 129’u yeterli iç çamaşırına erişemiyor
Derin Yoksulluk Ağı (DYA), TÜİK’in 2024 İstatistiklerle Çocuk raporunu açıklamasının ardından “Giyim Güvensizliği” başlıklı bir bilgi notu paylaştı. Türkiye Ekonomi Politikaları Araştırma Vakfı'nın yayımladığı çalışmaya göre Türkiye’de yoksul çocuk sayısının 9 milyon 590 bin kişiye ulaştığını hatırlatan DYA, TÜİK’in raporuna göre ise hanehalklarının yüzde 9,2’sinde çocukların yeni giysilere sahip olamadığına, düzgün bir çift ayakkabıya sahip olamayan 15 yaş altı çocukların oranının ise yüzde 9,4 olduğuna dikkat çekti.
21 Nisan’da paylaşılan notta “Derin Yoksulluk Ağı olarak ‘TÜİK Çocuk Sağlığı ve Yoksunluğu, 2024’ araştırmasındaki giysiye erişemeyen çocukların durumunu daha iyi anlamak için destek verdiğimiz ailelerde Giysi Güvensizliği araştırması yaptık.” denildi. DYA’nın destek verdiği 90 hanede yaşayan 234 çocuğun durumu ile ilgili ailelerle yapılan görüşmeler sonucunda edinilen bilgiler dikkat çekiyor.
“Yoksulluk sadece bir gelir meselesi değil, aynı zamanda onurlu bir hayat sürdürme mücadelesidir. Giyim bir insan hakkıdır ve maddi refahın gözle görülür bir göstergesidir.” denilen açıklamada, araştırmanın sonuçlarına göre;
-
Hanelerdeki 0-18 yaş aralığındaki toplam 234 çocuk, temel giyim eşyalarından birine veya hiçbirine ulaşamıyor.
-
234 çocuktan 129’u maddi yetersizlik nedeniyle yeterli miktarda iç çamaşırına erişemiyor.
-
158’i pantolon, 148’i tişört, 192’si ise spor ayakkabı ya da ayakkabıya kavuşamıyor.
UTANÇ, ZORBALIK, OKULDAN UZAKLAŞMA
Görüşme yapılan ailelerin asgari ücretle çalışanlar, günlük güvencesiz işler ve sosyal yardımlarla hayatlarını sürdüren yani açlık sınırının altında yaşayan aileler olduğuna dikkat çekilen bilgi notunda, giysiye ulaşmakta zorluk çeken aileler ve çocukların yaşadıkları sorunlarla ilgili şu ifadelere yer verildi: “Aileler arasında uzun zamandır çocuklarına bir mağazada yeni bir giysi satın almadıkları için çocukların beden ve ayakkabı numarasını bilmeyenler, çocuklarının kıyafetleri nedeni ile utandıklarını ya da zorbalık yaşadıklarını belirtenler, giysileri genellikle çöpten ya da belediyelerden istediklerini belirtenler ağırlıktaydı. Yaptığımız görüşmelerde uygun giysisi olmadığında okula gitmek istemeyen çocukların olduğunu, bir başka aile spor ayakkabısı olmadığı için beden eğitim dersine katılmadığını, bir başkası da okula terlikle gittiği için başka bir çocuk tarafından aşağılandığını öğrendik.”