Zihni Göktay'la ayaküstü sohbet
Güzel bir Kadıköy sabahı, tarih 2 Temmuz Çarşamba... Feneryolu mahalle muhtarı İbrahim Aktaş ile birlikteyiz.
Nusret Karaca
Güzel bir Kadıköy sabahı, tarih 2 Temmuz Çarşamba... Feneryolu mahalle muhtarı İbrahim Aktaş ile birlikteyiz. Güncel sohbetler sürüyor iş esnasında. Gazeteler, dergiler, kitaplar raflarda. Sosyal sorumluluk projelerinden konuşuyoruz. Bir ara gazete, dergi standına uzanmış bir beyefendiyi işaret ediyor. Dönüp bakıyorum. Zihni Göktay. Kaçırır mıyım?
-Zihni Hocam, bu ne güzel sürpriz. Ayvalı’kta olduğunuzu sanıyordum.
Söylemiştim Nusret Hocam. Dinleniyorum. Eşimin bir işi nedeniyle geldim.
-Öğrencilerime telefonunuzu verdim. Samimiyetinize güvenerek. Sizi çok görmek istiyorlar.
Ne demek, elbette! Önümüzdeki eğitim-öğretim yılı sizlerleyim.
-Sizin sesinizi duymak bile heyecanlandırmış onları. “Daha önce okulumuza gelmiş. Biz de görmek istiyoruz” diye ısrarcılar.
Ne güzel işte…
-
Diziler?
Zaten arada çekim için geliyorum. Sonra yine Cunda
-Zindesiniz, sevindim. Ameliyat sıkıntısı kalmamış.
İyiyim iyiyim.
-
Oylum Talu ilse söyleşinizi izledim. ‘’Lüküs Hayat’’ sahnelenirse yine oynar mısınız? diye sordu.
Ben de “Evet” demiştim. İstanbul Belediyesi Kültür İşleri’nden aradılar. Bunu konuştular özellikle.
-Sizi ayaküstü konuşturdum, zamanınızı aldım. Bunu kısa da olsa söyleşiye dönüştürürüm…
(Gülüyor)
Evet ! Söyleşi ayaküstü dediğim gibi gerçekleşti ve doğal olarak doğaçlama oldu. Plansız ve programsız.
Kadıköy’de güzel bir Temmuz günü güzel bir mekânda güzel insanlarla edebiyatın içinde yer aldık… Ne güzel!