Ahmet Haşim'in Kadıköy'ü…

Ünlü şair Ahmet Haşim, “Kadıköy vapuruna binince, sanki terliklerimi ve gecelik entarimi giymiş gibi rahatlarım” derdi

05 Haziran 2015 - 10:40
Gökçe UYGUN
 Kadıköy ne güzeldir değil mi? Ben nedense buradan asla ayrılamam…” diyen ünlü şair Ahmet Haşim, 1933 yılının 4 Haziranında, Kadıköyünden de, bu dünyadan da ayrılmıştı. Bu vesileyle biz de size Haşimi ve tutkuyla bağlı olduğu Kadıköyü anlatalım istedik.
Kadıköy tarihçisi Müfit Ekdalın yazdığına göre Haşim, Bahariye Caddesinde İngilizce öğretmeni Sabiha Hanımın evinde kiracı olarak oturmuştu. Bekârdı. Haftanın tatil günlerinde evi edebiyatçılar, gazeteciler, doktorlar, üst düzeydeki bankacılarla sabahtan itibaren dolar, yemek yapmasını bilenler getirdikleri malzemelerle mutfağa girer, et yemekleri ve tatlılar hazırlarlardı. Büyük bir neşe, fakat o derece saygılı çekingenlikle sofrada otururlar, Ahmet Haşim Bey tadına doyulmaz sohbetleri ile etrafındakileri mest ederdi. Akşamüstü herkes dağılır, gelecek haftanın buluşması için günler iple çekilirdi.
Evin duvarlarında küçük çerçevelere konmuş birçok resim göze çarpardı. Bunlar her hafta kendisini ziyarete gelen dostlarının resimleri idi. Toplantılarda konuşulur, sohbet edilir, şiirler okunur, fakat her nedense Haşim her hafta misafirlerden biriyle kavga ederdi. O gün kime kızmışsa, ertesi hafta o şahıs, resmini duvardan alınıp tuvalete asılmış olarak bulurdu. Resmin tuvalete asılmış olması için mutlaka mühim bir münakaşanın veya kırgınlığın olması da gerekmezdi. Misafirin farkında olmadan yaptığı bir hareket veya söylediği söze Haşimin ses çıkarmadan içerlemiş olması yeterdi. Bu yüzden eve gelen herkes daha kapıdan girerken duvarda resmini arar, göremezse tuvalette bulurdu. Çerçevenin eski yerine dönmesi için Haşimin hoşuna gidecek bir şey yapması, edebi bir yazı hazırlaması, güzel bir şiir yazması, lezzetli yemek pişirmesi, bazen de bir hediye getirmesi gerekirdi. Şeyhinin gözüne girmek için çaba harcayan müritleri gibi misafirler de Haşime hem yaranmak hem de hışmına uğramamak için zevkli, tatlı, içten gelen bir uğraş verirlerdi.

 BİR KADIKÖYLÜ KIZ…”
Hicran Gözenin Bir Zamanların Kadıköy'ünde Edebiyatçılar ve Aşkları kitabında yazdıklarına göre Kurtuluş Savaşı zamanlarında teselliyi aşkta bulan edebiyatçılar, Kadıköyü mesken tutmuştu O edebiyatçılardan biri olan Ahmet Haşimin Kadıköye duyduğu sevgi bilhassa iş dönüşü akşam 6da kalkacak olan Kadıköy vapuruna binme vakti yaklaştıkça sabırsızlığa dönüşürdü. Haşim, Kadıköy vapuruna binince, sanki terliklerimi ve gecelik entarimi giymiş gibi rahatlarım derdi.  Haşim için Kadıköy, sanki hayalinde canlandırdığı o belde idi. Hepsi hemşire veyahut yar olan tertemiz kadınların bulunduğu bir belde Onun 6 vapuruna yetişme telaşının altında her akşam aynı vapurda rastladığı bir Kadıköylü kız da olabilirdi. Yakup Kadri Karaosmanoğlu, Haşimin telaşına sebep olan bir Kadıköylü kız macerasını şöyle anlatır; Vapura erkenden binip, onun girişini görmemize müsait bir yerde oturmamız lazım geliyordu. Bu yer, vapur iskeleden yana tarafı idi. Haşim buraya oturur oturmaz artık benimle hiç konuşmaz, başı hep iskeleye dönük, çakmak çakmak parıldayan gözlerle yolcu kalabalığı içinde o genç kızı arardı ve ancak onu gördükten sonradır ki, kendine gelip aşk üzerine paradokslar yapmaya başlardı.
 Haşim çok mesuttu, bu Kadıköylü kızdan daha iyisine bulamayacağına kendisini inandırmıştı. Yakup Kadri ise Haşimin kızla buluşmalarında mutlaka bulunması şart olan üçüncü kişiydi. Onun söylediğine göre Haşim, sevgilisiyle baş başa kalmaktan sıkılan bir âşıktı. Ama bir müddet sonra bu aşk da diğerleri gibi bitecekti. Kadıköylü kızın bir gün buluşmaya Yakup Kadrinin yazılarına hayran bir arkadaşıyla beraber gelmesiyle büyü bozulacak, Haşim bu güzel ve kibar hanım kızı görünce, sevgilisinde kusurlar bulmaya başlayacaktı. Bir diğer büyük aşkı da sevgilisinin elbisesinin yakasına o zamanın modası olan meyvelerden yapılmış bir broş takmasıyla son bulacaktı. Haşim biten aşklarının ardından bunalımlı günlerini bir zaman ortadan kaybolarak, Kadıköy İskele Caddesindeki Acemin kahvesinde geçirirdi.

ARŞİV