Kırık kalpler için masallar
Üniversite yıllarından başlayarak bugüne dek 80’den fazla çocuk kitabı resimleyen yazar ve illüstratör Elif Yemenici ile çizerliğe nasıl başladığını, çocukluğunu ve her an içinde sakladığı masalları konuştuk
İllüstrasyon sanatı son yıllarda edebiyat, gazetecilik ve müzik alanlarında yerini sağlamlaştırmayı başardı. Yazıp ve çizdiği kitaplarla çocukların düş dünyasına kapı aralayan Elif Yemenici de buna katkı sağlayan sanatçılardan biri. Ulusal ve uluslararası başarılara imza atan Elif Yemenici Eskişehir Anadolu Güzel Sanatlar Lisesi Resim Bölümü, ardından Anadolu Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Baskı Sanatları ve İletişim Fakültesi Sinema ve Televizyon bölümlerinde okudu. Baskı Sanatları Bölümü’nden birincilikle mezun olduktan sonra Siyah Martı Animasyon Stüdyosu’nda yaklaşık iki yıl çalıştı. Burada farklı animasyon projeleri için karakter tasarımları yaptı.
Üniversite yıllarından başlayarak bugüne dek 80’den fazla çocuk kitabı resimleyen Yemenici aynı zamanda çocuk dergilerine 300’den fazla çizgi öykü yazıp resimledi. Reklam afişleri, müzik albümü kapağı ve kartonet tasarımı gibi farklı alanlarda çalışmalar yapan Yemenici, yurt içi ve yurt dışında sergilere katıldı. 21 yaşındayken yazıp resimlediği çocuk kitabı olan “Kar Masalı” Yapı Kredi Yayınları tarafından 2017’de basıldı. “Eyvah Kalbim Kırıldı!” RedhouseKidz tarafından 2015’te basıldı. Eyvah Kalbim Kırıldı! dünyanın en önemli çocuk ve gençlik kitapları seçilerek oluşturulan The White Ravens 2016 listesine seçildi. Kitap; İspanyolca, Katalanca, Korece, Çince, Makedonca olarak farklı ülkelerde yayımlandı. Devam kitabı olan “Eyvah Kim Oldum Ben!” ise 2017’de RedhouseKidz, İtalyanca olarak da Ludattica tarafından yayımlandı. Yazıp resimlediği "Yıldız Tamircisi Lorin" (2019) ve son kitabı “Pina” (2020) yine RedhouseKidz tarafından yayımlandı.
DUVARA ÇİZİLEN RESİMLER
Çalışmalarına hayatını sürdürdüğü Kadıköy’de devam eden Elif Yemenici ile çizerliğe başlama hikayesini, çocuk edebiyatını, çocukları ve düş dünyasını konuştuk.
-Resim ve daha genel olarak çizimle olan ilişkiniz nasıl başladı?
Bebekliğimde evin kâğıt duvarlarını ve sehpaların altlarını karalarmışım hep. Annem hala o sehpaları saklıyor hatta. Erken çocukluk dönemime ait kafadan çıkma bacaklı tuhaf karakterler halen bizimle yaşıyor.
- Çizdiğiniz ilk şeyi hatırlıyor musunuz?
Çizdiğim anı hatırlamıyorum tabii ama bahsettiğim sehpalardaki karakterler ilk resimlerimdi.
-Çocuklarla ilgili çizimler yapmaya ne zaman başladınız?
Lisede ilk illüstrasyon dosyam kabarmaya başladı. Üniversiteye başladığım yıl artık profesyonel olarak çocuk kitaplarına ve dergilerine resimlemeye başlamıştım.
“SU YOLUNU BULDU”
-Sizi bu alana yönlendiren şeyler nelerdi?
En önemlisi içimden gelmesi. İçimden gelenleri kâğıda döktüğüm zamanlar o çizimlerle ne yapacağımı, ucunun nereye çıkacağını bilmediğim zamanlardı. Sadece hesapsızca üretiyordum. Sonra sonra su yolunu bulmaya başladı.
-Çocuk kitapları da yazıyorsunuz. Yazmak resmi de besliyor mu sizce?
Yazmak, okumak, seyahat etmek, bir film izlemek, gökyüzünü seyretmek, bir çocukla oturup sohbet etmek... Reseptörler açık olursa her yerden beslenilir.
-Çizimlerinizle masal diyarları yaratıp okuyanları da bu diyarlara götürmek istiyorsunuz. Mesleki anlamda örnek aldığınız kişiler kimler? Elif Yemenici kimleri örnek alıyor?
Örnek aldığım, yolundan gittiğim kimse olmadı. Hatta yıllar evvel bunun bir eksiklik olduğunu düşünüp biraz karın ağrısı haline bile getirmiştim. Bazen şöyle tavsiyeler dahi duyuyorum; "örnek aldığınız kişilerin tarzlarını kopyalayın, sonra zamanla kendi yolunuzu bulursunuz" gibi... Ben hep kendi inşa ettiğim ayak basılmamış yollardan gittim, taklit ederek kendi yolunu bulma hikayesini de çok sakıncalı buluyorum ve sıkıcı da. Zaten istesem de yapamazdım muhtemelen.
“ÇOCUKLUĞUMDAN UZAKLAŞMADIM”
-Çocukların dünyasını da bilmek gerekiyor sanırım. Sizin çocuklarla ilişkiniz nasıl?
Yıllardır -hem yoğunluk hem de pandeminin araya girmesiyle her ne kadar şimdilerde gidemesem de- çok fazla okul ziyaretinde bulunup, imza günleri ve atölyeler düzenlerdim. Çocuklarla bir araya gelip sohbet etme fırsatı buldum. Fakat onun dışında yakınımda, hayatımda iç içe olduğum bir çocuk yoktu hiç açıkçası. Bu sene dünyaya gelen oğlumla macera başladı. Konuşacağımız ve yapacağımız şeyler için aşırı heyecanlanıyorum. Bununla birlikte zaten çocukluğumla her an iç içe matruşka gibi yaşadığım için, başka çocuklarla bir arada olmamak gibi bir eksiklik de hissetmedim bugüne kadar. Her durumda içimden çıkan o farklı yaş gruplarına mensup matruşkaların reaksiyonlarını duyuyorum zihnimde. Çocukluğumdan uzaklara savrulmadım sanırım, aynı düşünce yapısını hala muhafaza ediyorum. Tabii bu bazen çocuk kitapları üretmek için pozitif olsa da hayatta kalmak için her zaman pozitif bir durum olmayabiliyor. (gülüyor)
-Şu an bir kitap ya da proje hazırlığınız var mı?
Şu günlerde bir Tuva Masalı resimliyorum, Almanya yolcusu olacak bitince. Artık çizdiğim karakterlerin polimer kilden üç boyutlu figürlerini de yapıyorum. Kitap resimlemesi bittikten sonra bir de o süreç olacak ki en keyifle beklediğim kısım oluyor bu. Yemeğin üzerine gelen tatlı benim için.