Çekçek üzerinde sokakları gezen sergi
Sanatçı Berkay Kahvecioğlu “Sokağın Yüzleri” projesiyle atık kâğıt işçilerinin portrelerini çekçeklerindeki çuvallara çiziyor
Sanatçı Berkay Kahvecioğlu, atık kâğıt işçilerinin sorunlarına dikkat çekmek ve bu konuda toplumsal farkındalık yaratmak için bir yıl önce “Sokağın Yüzleri” projesini başlattı. 26 yaşındaki sanatçı bu projesi sayesinde atık kâğıt toplayan işçilerin portrelerini arabalarındaki çuvallara çiziyor. Çalışmalarını Kadıköy ve Kartal arasında sürdüren Kahvecioğlu, bu projenin ilk portresini bir yıl önce Fikirtepe’de gerçekleştirmiş.
Sokaklardan, hurdalıklardan ve istasyonların kendisine ilham verdiğini ifade eden Kahvecioğlu, “Geçtiğim yollardan ve kaldığım mekanlardan karşılaşma alanları yaratıyorum, kent yaşamında beni en çok kendine çeken yerler; tren istasyonları, hurdalıklar, otogarlar ve bit pazarları oldu ama asıl sevinçle gözlemlediğim yer sokaklar. Elimde ne varsa bunu bulunduğum mekanla birlikte düşünüyorum. Anlatıya yön verenin dil değil kulak olduğunu anladım ve denemekten, yıkmaktan, bozmaktan çekinmiyorum.” diyor.
BİR KENT HİKAYESİ
Sokağın Yüzleri projesinin uzun soluklu bir hikâyenin ufak bir bölümünü oluşturduğunu söyleyen Kahvecioğlu, şöyle devam ediyor: “İşlerimi birbirinden ayıran net bir çizgi yok, hepsi aynı sürecin bir parçası. Bu bir kent hikayesi aslında ve yaklaşık 10 atık kâğıt işçisinin arabasını boyadım projeye başladığımdan beri. Hepsi de İstanbul’daydı, ağırlıklı olarak Kadıköy-Kartal semtlerinde çalışan kâğıt işçileri bunlar. İstanbul’dan Ankara’ya taşındığım için bir süre Ankara’da devam edeceğim projeye. İmkânım olursa da projeyi tüm Türkiye’ye yaymak istiyorum.”
KARŞILAŞMA ALANLARI
Alternatif karşılaşma alanları kurmakla ilgilendiğini söyleyen Kahvecioğlu, bu sayede herkesin denk gelebileceği sürpriz bir karşılaşma yaratmak istediğini de ekliyor. Portrelerini çizdiği için geri dönüşüm işçilerinin mutlu olduğunu söyleyen Kahvecioğlu, işçilerle yaşadıklarını şöyle anlatıyor: “Kartal’da arabasını boyadığım çocuğun adı Çakır. Çizdiklerim arasında en küçüğü ve dünya tatlısı bir kardeşim. Telefon numaramı verdim. Ara sıra işin fotoğrafını çekip bana yollamasını ve çok sevineceğimi söyledim. Birkaç gün sonra aradı, ‘Bir arkadaşım gördü ve çok beğendi. O da arabasını boyatmak istiyor’ dedi. Konum attı, gittim. Boyadım. ‘İşte şimdi araba benimmiş gibi hissediyorum. Hem insanlar da artık dönüp bakıyor’ dedi. Arabasını boyadığım herkesin hoşuna gitti.
SOKAK SERGİSİ GİBİ
Çalışmalarının sabit bir yerde kalmadığını ve sürekli hareket halinde olduğunu belirten Kahvecioğlu, “Geçtiği her sokakta yeniden açılan, o gün oradaysanız karşılaşabileceğiniz bir sergi. Diğer tüm işlerim gibi bu da bulunduğu mekanla hareket ediyor, onunla düşünüyor, onunla değişiyor. Mekanlar bizlerin, bizler mekanların arasında dönüp duruyor ama hiç durmuyor.”