Türkiye’den paralimpik bisikletçi neden çıkmıyor?
Engelli gruplarından sporcuların katıldığı Paralimpik Oyunları’nın başladığı tarihten itibaren Türkiye’den hiç paralimpik bisikletçi çıkmazken, engelli bisikletçiler bu soruna çare bulunmasını istiyor
Çeşitli engelli gruplarından sporcuların katıldığı 4 yılda bir düzenlenen Paralimpik Oyunları’na Türkiye’den birçok dalda birçok sporcu katılıyor. 1980 yılından bu yana düzenlenen uluslar arası etkinlikte, bisiklet dalında ise hiçbir sporcumuz şuana kadar yer almadı. Çeşitli girişimlerin bir türlü sonuca ulaşmaması yıllardır engelli bisikletçilerin “başka baharı” beklemesine sebep oldu. Rasimpaşa’da kurulan Engelsiz Pedal üyesi engelli bisikletçiler ise bu sorunun giderilmesi için bir takım çalışmalar başlattı.
PARA-BİSİKLET NEDİR?
Para-bisiklet ilk olarak 1980’lerde, görme engelli sporcuların katıldıkları müsabakalar ile ortaya çıktı. Tandem bisikletlerde, arkada pedal çeviren görme engelli sporculara ön tarafta görme yetisi tam olan sporcu eşlik etti. Para-bisiklet, 1984’teki Yaz Paralimpik Oyunları’na tek bir disiplinde(engel türü) düzenlenen yol yarışlarıyla katılmaya başladı. Yarışlarda engel durumuna göre 4 sınıf bulunuyor. Ampute yani uzuv eksikliği olan ancak normal bisiklet üzerinde denge kurabilen sporcular C Sınıfı’nda, nörolojik veya fiziksel engeli nedeniyle bisiklet üzerinde denge kuramayan kişiler üç tekerlekli bisikletlerle T Sınıfı’nda, görme engeli olan kişiler çift kişilik tandem bisikletlerle B Sınıfı’nda, kısmi felç gibi sebeplerle belden aşağısını kullanamayan kişiler el bisikleti yardımıyla H Sınıfı’nda yarışıyor.
“ENGELLİ SPORCULARI BİR ARAYA GETİRMELİYİZ”
Engelsiz Pedal Derneği üyesi, görme engelli Melisa Yılmaz, Türkiye’de Paralimpik Oyunları’na katılacak bisikletçilerin çıkmama sebebini, “Türkiye’de paralimpik bisiklet kültürü yok. Hatta standart bisiklet kültürü de yaygın değil. Görme engelliler dahi paralimpik bisikletlerin ne olduğunu, hangi kategorilerde olduğunu bilmiyorlar. En büyük sorun aslında eğitim. İnsanların paralimpik bisikletlere dair eğitim alabileceği antrenör veya eğitim kaynağı bulunmuyor. Bu konuda hiç çalışılmamış” sözleriyle açıklarken, yapmak istedikleri çalışmaları şöyle anlatıyor: “Öncelikle dernekler ve üniversite klüpleriyle birlikte paralimpik bisikletçilerin bir araya getirmek için bir platform oluşturmamız gerekiyor. Bunun en iyi yolu dijital medyayı kullanmak. Bir mobil uygulama oluşturmalı bir web sitesi üzerinden engelli sporcuların bir aya gelmesini sağlamalıyız. Yine eğitim içeriklerini video yoluyla Youtube’dan ve yüzyüze şekilde gerçekleştirmeliyiz. Bu yetiştirmenin sağlanması için temel bir eğitim zemini yok şuanda, nitelikli içerik yok. Sporcu yetiştirmek için gereken temel bilgi, paralimpik bisikletlerin nasıl olması, nasıl kullanılması gerektiğine dair bilgi yok. Biz de önce eğitimden başlamak istiyoruz. Bunları sermayesiz yapabilmemiz mümkün değil. Bu sebepten destek arayışlarımız devam ediyor.”
“EN ÖNEMLİ PROBLEM EĞİTİM”
Nörolojik bir hastalıktan kaynaklı denge problemi yaşayan Özgür Beştaş da aynı problemden şikayetçi: “Ben dernekle tanışmadan önce yabancı kaynaklardan bularak çevirmeye çalışıyordum. Başka paralimpik bisikletçilere sormaya, dünyadaki paralimpikçilerle görüşmeye çalışıyordum. Fakat bu şartlar altında bilgi edinmem çok zor oldu. Zaten bizim ülkemizde hiç bir şekilde bir eğitim yok. Bizim bu konuda dernek olarak yaptığımız çalışmalar var fakat bilgimizi aktarma deneyimimizi aktarma zemini ortada yok. Verilmesi gerektiğini düşündüğümüz eğitim rasyonel bir eğitim olmasının ötesinde uğraşan kanlı canlı insanların da deneyimini içerecek. Benim kullanmam gereken üç tekerlekli trisiklet bisikletler çok pahalı. Antrenman yapacağımız yerlerin yakınlarına bu bisikletleri güvenle bırakacağımız konteynırlar olması lazım. Bize destek verildiği takdirde bütün programı hazırlayıp uygulamaya koyacak birikimimiz ve azmimiz bulunuyor.”